Olgunlaşmamış Ebeveynlerin Açtığı Yaraları İyileştirmek

Hayatım gözümün önünden aktı gitti sanki bu serini izlerken..
Bir ara twitterda bir tweet dönmüştü. Laptopta vs bir işle ilgilenirken birden annenin süpürge ile odaya dalması üzerine atılan bir tweetti. Herkes anana gurban ol sen süpürge çek gibi saçma sapan memleketin Türkçe anlama ve okuma yetkinliğini bir kez daha ortaya koyan cevaplar vardı. Oysa hepimiz yaşıyoruz bunu. Bu saygısızlığı. Hemen o an temizlenecek hemen o an konuşulacak her şey o anda yapılacak. Bazen işe yarasa da çoğu kez saygısızlık oluyor bu. Senin ayrı bir hayatın, işin olamazmış gibi. Çünkü sen bir birey değilsin. Bu durum bende öyle etki yaptı ki küçükken hemen koşturur kavga çıkmasın diye hallederdin. Şimdi ise (eski hâlim de hatırlanınca değişmişsin sen denerek) kendi işlerimi bile öteliyorum. Her şeyi öteliyorum ve öteledikçe daha da strese giriyorum. Ve bunu istemsizce bir inada bindirdim.

Neden hep altan alan,razı olan taraf olmayı kabul edip kendimizi üzüyoruz :/

aha şuna bak diye telefon gösteren kişi ben 😭😭 Ne var yani ne kadar saçma olursa olsun anlık da olsa bir şey paylaşıyorum karşıdakiyle buna kızan insanlar çok kırıcısınız 😢😢😢

annem tepki verdiği için ve reşit olamadığım için doktora gidemiyorum iki senedir.ama konuyu açınca bana abarttığımı söyledi 😃

Evet yine burdayım ve hayal kırıklığısın, hiçbir işe yaramıyorsun, benim dediklerim olacak, bana şunu yap gibi tonlarca cümle duyan, bunu içinde büyüten birisi olarak bu video ufkumu açtı diyebilirim

34.52 Benim annem kendi kendime gülersem ona bile karışıyor, sen psikopat mısın kendi kendine konuşuyorsun diyor. Ona bile izin yok.

Böyle konular üzerinden video yapman hepimiz için çok önemli çok saol😌🙏🏻

annem tarafından ölesiye dövüldükten sonra yarım bıraktığım videoyu izlemeye geldim.ağzımda kan tadıyla iyi gider umarım

Gerçekten iyiki varsın ❤ben henüz 17 yaşındayım ve bunları 1 aya yakındır düşünüyordum fakat kafam çok karışıktı...senin sayende hiç değilse neyin neden olduğunu neden böyle hissettiğimi gördüm farkındalık kazandırdın teşekkür ederim 💜 ama bence ailene teşekkür et...seni bu dünyaya getirdikleri için ve sonra da kendine teşekkür et boş vermeyip sorguladığın için...ve en son da biz teşekkür ederiz sadece kendini değil kendin gibileri de iyileştirmeye çalıştığın için ❤❤❤iyiki varsın ✨💖 hep çok mutlu ol ✨ umarım her günün bir önceki günden daha güzel ve huzurlu olur✨💖💜seni seviyorum/ seviyoruz❤ gördüğüm en güçlü insanlardansın ve asla yaşlanmıyorsun? Peri kızı gibisin bunu çok samimi bir şekilde söylüyorum 💖💜✨🍀

Bu videoyu izlerken en yakın arkadaşımın babası gözümde canlandığı için bayağı zor izledim . Gerçi beni 2.kızı gibi gören (?) o kişiye katlanabiliyorsam bu videoda anlatılanlar bana tırt gelir ;))

Ailem yüzünden kendimi sevilmeye layık görmüyorum. Görebileceğimi de zannetmiyorum

Kitap ne kadar iyiyse senin eleştirin de o kadar iyiydi 💯💯👍🏻👍🏻

The wizard liz dinlemekten çok çok daha iyiydi..

Rol benlikten çıktığımda sen nasıl iğrenç bir şey oldun kafayı yediysen doktora götürelim dediler sonra tabi bu hatayı bir daha yapmadım 😊

Aile denilince bile midem bulanıyor. Aile eşittir fiziksel psikolojik şiddet ve bütün kötülüklerin başı gibi geliyor. Kendi ailemde yaşadığım ve çevremde gördüğüm pislikler yüzünden aile kavramından tiksiniyorum.

Kendi yarani farketmis ve kendini iyileştirmek için adım atmış olman çok güzel dilara. Bu uzun bir yol . Ama sonunda sen travmalarını sonraki nesillere aktarmayarak bir zinciri kırmış olacaksın. Sen çocuk sahibi olmasan bile bi tane gence dokunman büyük farklar yaratır o insanların hayatında

Limırıns (fjlsmdjdk) diye anlattaığınşey bana "plaltonik"i çağrıştırdı sadece

TETİKLENDİM

bana en aci veren sey annemin narsist olduğunu ve hep boyle kalacağını fark ettigim andi. dehsete düşmüştüm. aramizdaki iliskinin hep onun aynı toksik seyleri yapmasi ve benim aradaki dengeyi sağlamaya çalışacağım bir döngüde olacagini kabul etmek cok zor oldu. annem benim hayatımdaki en onemli insandı ve bunu kabullendigim an kendimi çok yalniz hissetmeye basladim. hicbir zaman o kosulsuz sevgi ve saglikli anne kiz iliskisini hissedemeyecek olmak cok aci. evim gibi hissettiren insani ruhen kaybetmis oldum. bu yuzden hayatimin geri kalaninda ailem gibi olacak arkadaslar bulmayi umuyorum

feminist okumaları dört gözle bekliyorum 💓🥰

Benim yaralarım iyileşmiyor, bağları koparmadıkça mümkün değil. Son bir ay benim için, sonrası ne olucak bilmiyorum en ufak hatamda geçmişteki bütün meseleler açılıp canımı acıtmaya çalışıyor, psikolojik olarak iyi olmadığımı anlamıyorlar. Ben artık dayanamıyorum burası safe place gibi oldu yazayım dedim.

Babamın bana sen beni sevmiyorsun deyip durmasına üzülür sevgimi belli edemiyorum herhalde derdim. Kendi nenden daha çocuk ve benimle asla ilgilenmeyip benden ilgi bekledi

"Şöyle bi dönüp abime baktım ,abim dönüp bana baktı sonra biz ordan kalktık gittik ama o cümle kaldı " daha iyi özet yok

40 dakiklaık videonun her kelimesinde nasıl Beni anlaya bilirsin hala aklim almıyor.Yaralarımız o kadar aynı yerden kanıyor ki.Anlamak kelimesi yetmiyor sen bizi hiss etmişsin
Hatırlatma:Limerance hakkında video gelsin.❤

Sırf onlardan sevgi görmedim diye yeme bozukluğumun olduğunu öğrendim yıllardır iradesiz demişlerdi bana oysaki. Gerçekten ne yapacağımı bilmiyorum artık

Eğer birgün bu dünyanın tek hakimi, tek dünya imparatoru olursam, annem yine de tatmin olmaz. Bu sefer der ki, öbür gezegenler ne alemde? Bak der, komşunun çocuğu 3 tane gezegen birden yönetiyo… Ne kadar başarılı olursam olayım annemin asla tatmin olmayacağı gerçeğini fark etmem uzun sürdü. Neyse ki artık başarılı olmaya çalışmıyorum

annenize anne olmak... ben annesine de babasına da ebeveyin olmak zorunda bırakılan çocuklardan biriyim annesinden 10 yaşından sonra kız çocuğu ev işi öğrenmek zorunda yapmazsa olmaz hoş karşılanmaz laflarını çokca duymuş ondan hep sevgi dilenmiş ve hep dayak yiyerek büyümüş bir annenin çocuğuyum annem şuan okb hastası aşırı temizlik ve kaygı bozukluğu ile kafayı bozmuş durumda annesinden babasından ailesinden göremediği ne varsa benim ona vermemi bekliyor her kavgamızda ben hatalıyım özür dilerim diyip olan biteni unutmamı istiyor 40 yaşındaki annemle birebir empati yapmamı bekliyor herşeyi geçtim şiddetin bir çözüm olduğunu sanıyor hani derler ya alın karşınıza konuşun dediklerini yapmayın diye bu da bir yerden sonra siz kendinizde ciddi hasarlar bırakıyor geçmişe baktığımda affedemiyorum onları en net hatırladığum anılarımdan biri doğum günümde resimli pasta sözü verdiler çünkü o sene bütün kardeşlerime resimli pasta yaptırmışlardı doğum günümün sabahımda sırf bulaşık yıkamak istemediğim için çok ağır dayak yedim bacağımda koskocaman bir morluk yüzümde tırnak izi ve hala iç çeken beni pastanın başına oturttular ve bunun için mutlu olup teşekür etmemi beklediler doğum günü kutlamaktan nefret ederim bu yüzden o zmanlar akşam 7 civarında yayınlanan gençlik dizisinide sıkı fanıyım diziyi izlememe izin vermezlerdi sofrayı toplayacaksın diye 45 dakika sonra toplasam ne olurdu ki o sofrayı ilk mahalle arası kavgamda karşı taaraf bana vuruyor ve ben kitlenip kalıyorum kendime geldiğimdeki ilk düşüncem o annem değil ki bana vurduğu için karşılık verebilirim şimdi oluyor büyüdükçe her dediğim şeye kızılıyor ortam farketmeksizin her sözlerini dinlemeyişimde dayak yiyorum rezil olmadığım aile üyesi kalmıyor haliyle annesinin önümüzde hırpaladığını biz neden sayalım dinleyelim kafasına giriyor herkes için toplum içindeki değerim sıfırlanıyor bunu gördükçe ve bizzat yaşadıkça hırslanıyorum ve her dediğim şeye kızacaklar kafasıyla savunmaya geçiyorum kendimi bu bende zamanla onlara karşı olan bütün sevgimi ve saygımı yitirmeme sebep oldu şuan anneme karşı merhamet edemiyorum çok deniyorum ama beni tercih ettiği ne varsa canı gönülden yaparken bir özrü bile esirgiyorsa neden yapıyım mantığına giriyorum gerçektende bazen baş kaldırıp hayır demekte çoğu zaman olumlu olmuyor izlediğim dizide filmde anne kızına okadar tolereki nasıl olabilir anneler böyle mi diye düşünüyorum anne çok kırdın beni be ben nasıl toplarlanacağım

Hayatım boyunca yanlış giden bir şeyler olduğunun hep farkındaydım.. Doğrusunu bilmesem de..... İlişkilerin toksikliği, saçma sapan kalıba sokulma çabaları vs vs... Bunlarla karşılatığımda ya bunlar doğru değil gibi ama herkes de böyle yapıyo, o zaman bende bi sorun var ve ben uzaylıyım diyordum..... anormallikler büyük bi kesim tarafından normalleştiriliyor ve sen azınlık olarak mal gibi o zaman ben anormalim diyosun..... Cahilliğin bu kadar popüler olduğu bir yerde (dünya) bilinçlenmeye çalışmak çok can yakıyor.....

Simdilerde okuyorum....

20. dakikadan sonra dayanamadım kendimi çok kötü hissettim. böyle değersiz hissettirilmeyi haketmedik

O kadar sinir bozucuydu ki kafam asla susmuyor

Ne yapmalıyız peki? Evet bir sürü yöntem sundun fakat bunlar onlardan kurtulmam için yeterli değil. Bir sekilde yine tuzaklarına düşeceğim, ustelik her düşüşümde bir öncekinden daha yenik olacağım. Gerçekten biyle ebeveynlere sahip olanlar bilirler ki bu bir bağımlılık gibidir; istersen dünyanın öbür ucuna git yine onların fikirleri, sesleri, yüzleri kafanda olacak. Ozleyeceksin bile, çünkü aranizda rahatsız edici türden olan bir hormonsal bağımlılık var. En olmadık ortamlarda aklina gelecek, insanların seslerinde onları duyacaksın. Onlar olsaydı ne derlerdi diye düşüneceksin bazen, iyi yaptım mı? Diye kendine sorarken birden yine kendini azarlamaya başlayınca hissettirecekler kendilerini.

Şu "auran çok düşüktü videoya odaklanamadım" saçmalığını duyunca ürperdim resmen çünkü ben aksine yalnız olmadığımı ve ablamla dertleşiyormuş gibi hissettim, sanki o bana okuduğu kitaptan bahsediyormuşta onun üzerine böyle derin konulara girmişiz gibiydi.

Çocukken okulda hep dışlandım. Anaokulundan taa ortaokul sonuna kadar. Küçük bir ilçedeyim. Anaokulundakilerle orta sona kadar hep aynı okul ve sınıfta okudum mecbur. Ama bu durum ailem tarafından hep benim onların yanına gitmemem olarak görüldü. Ben kendimi geri tutuyormuşum. Benimle dalga geçtiklerini, bile bile sinirlendirip onların peşinden koşturmaya çalışmalarını hiç anlatmadım(En yavaş koşan bendim sınıfta.). Bir keresinde benim onların buluşucaklarını duymamamı duyarsam gelmek isteyeceği konuştuklarını duydum. O gün benim için sondu. 11 yaşında kimsenin peşine gitmiyeceğim diye söz verdim. Hâlâ devam ediyor bu huyum az çok. Girdiğim ortamlarda kendimi yabancı veya orda olmaması gereken kişi olarak hissediyorum. Bu yüzden çoğu zaman aktif değilim ve kolay arkadaş edinemiyorum. Bunlar da tabii ki sürekli olarak eleştiri konusu. Hadi ben kimsenin yanına yaklaşmıyorum ama selam verene de hırlamıyorum ya. Annem kardeşimle veya babamla ilgili annemin dert yanmalarını dinledim. Neden o bir şey demeden iş yapmıyorum diye laf yiyorum. Yaptıktan sonra sadece basitçe eline sağlık demek yerine bunu böyle şunu şöyle yapacaksın kaç yaşındasın bir şeyi de yap lafını duymak istemiyorum diye o demedikçe elimi sürmem. Düzgün yapınca aferin lafını duymadım hiç. Yemek yapabiliyorum ama hayır onun yemeye tenezzül edeceği bir şeyler yapmam lazım. Ben istiyorum ki yeni şeyler deneyeyim. Farklı bir tat girsin ağzımıza ama olmaz. Kuzenimin yaptığı sufleyi aa ne güzel yapmış diye yiyip ben yaptığımda ne saçma şeyler yapıyorsun oldu. Evde kimse yokken tarif deniyorum. Nasıl olsa yemeyecekler en azından kendine müslüman lafını da duymamış oluyorum. Neden diğer kızlar gibi süslenip püslenmiyorum. Makyaj malzemeleri aldım ilgimi çekti alayım dedim neden aldın bunları oldu. Bir şey beğenip alıyorum. Buna mı para verdin oluyor. Diğer kızlar gibi asla olamadım. Kendimi beğendiremedim. Onlar ne güzel giyinip geziyorlar ama ben evde oturup duruyorum. Onlar da ben kadar ders çalışmıyorlar ama hayır onlar örnek birer genç kız. Düşük statü ve güzellik, yüksek ve paspalığa tercih ediliyor. Neden? Bir cevabı yok. Yazmak biraz içimi rahatlattı. Okuldur yurttur vs evden az çok uzağım artık o kadar laf etmiyor bir şeylere veya yaş aldığı için böyle bilemiyorum. Kendisi çocuk gelişimi okudu biz büyürken belki onun da etkisi vardır. Hatta bir ara bizim seni çocukken psikoloğa götürmemiz lazımdı o kadar sessizlik iyi değildi demişliği de var. Bilmiyorum. Yorumlardakiler kadar kötü şey yaşamadım belki ama bazen benim de içim sıkılıyor ve yazmak istedim. Okuyanlara da çok teşekkür ederim.

❤❤ duygularımıza tercümanlık yaptığın için teşekkür ederiz❤

Evde bir kaç gün bir şey yapmasam annem evde kedi besliyoruz sanki der. Asıl ironik kısım evde annemden daha çok sorumluluk almam.

moralim düştü

Ileri yaslardan baglaniyorum. Isin sonu suna gidiyor o duygulari regule etme gorevini ustlendiniz ya hani evde odak noktasi onlar. Sen bir empath oluyorsun ve ilerde narsistlerle iliski yasamaya aciksin dogru sekilde manipule edecek insana denk gelirsen yandin. Merkezde kalmayi ogrenmek zorundasin. Kendi merkezini odagina almak onemli bu durumda. Karsindakinin duygularini uzerine vazife alma sonunda psikolojin bozuluyor borderline gibi davranabilitsin anksiyete krizi vs yasayabilirsin bende panik atak var. Icsel ol kendin coz kimseden yardim isteme zaten almayi beceremiyosun. Herkese veren sana vermez sasirirsin. Sen kendine ve varsa cocuguna odaklanacaksin sen kendinde bunu cozmezsen kimseye gercekten guvenme cunku kimseye yapmayan sana yapar yaptirirsin alismissin akilli ol bencil olmayi bazen kotu olabilmeyi gelistir huzurunu bozana mutlulugunla arana girene (kendi merkezin dahilinde yani bir baskasini iceriyorsa onun icin yapiyorsundur yapma) gerekirse kotu ol kavga et. Kendine ait olan seyleri ozellikle duygulari koru. Savas yonet. Idare etme yonet sen onlara uyma onlari uydur sinirlari ciz kesin ve net ol aciklama yapma. Musait degilim hayir evet bu kadar aciklama vs. Terapi al. Hadi eyvallah😅

kendimi çok kullanılmış hissediyorum

Kitabi okudum cok da etkilendigim yerler oldu. sizin yorumlariniz da oyle. ama bir yandan da sunu dusunmeden edemiyorum, bu tip kitaplar sanki ideal bir dunya var, duygusal, fiziksel cocuklarin tum ihtiyaclarina onlarin istedigi gibi yanit veren ebeveynler var ve bir de bu `seytanlar ` var gibi koyuyor. oysa ki, her ebeveyn sorunlu ve kusurlu ve turkiye de bu kitabin en azindan 3-5 maddesinden gecmemis bir cocuk yoktur. insani biraz fazla `viktimize` ediyor bence, kurban rolune koyuyor. herkesin ailesi boyle diye dusunmek, bunu anormallestirmenin otesinde bir adim atmamizi saglar bence
sevgiler

Bu sene senin bir videon ile babamın bir narsist birisi olduğunu fark ettim. Bu sene yine bu video sayesinde olgunlaşmamış narsist bir evebeyn olduğunu fark ettim. 18 yaşındayım. Ben 11 yaşındayken annemle babam ayrıldı ve 7 senedir babamla ilişkim o kadar gelgitliydi ki... Defalarca küstük, barıştık. Yıllarca hiç konuşmadığımız oldu hatta evlatlıktan da reddedilmiştim zamanında. 11 yaşında bir kız çocuğuyken ağlayarak babama sorunun onun sevgisizliği olduğunu anlatmaya çalışırken onun tek umursadığı benim onun karısına ismiyle mi yoksa Fatma abla olarak mı seslendiğimdi. Üstelik bunu birebirde de yapmamıştı. Tüm ailenin önündeyken, ben ağlamaktan nefes alamıyorken yaptı. Para hep beni cezalandırma yöntemiydi. Onunla konuşursam, oyunu onun kurallarına göre oynarsam para verirdi ama eğer kendi kurallarımı devreye soktuğumu görürse üzerimdeki tüm maddi desteğini çekerdi. Annem maddi açıdan aşırı yeterli değildi. Özellikle ben büyümeye başladığımda. Hiçbir zaman fakir değildik ama zengin de değildik. Hep para hesabı yapmak zorundaydık. Harcadıkları, harcayabileceklerimin hep sınırı vardı. Özellikle sınav senemde bu maddi yetersizlik iyice kendini belli etti. Annem bir yere kadar karşılayabiliyordu ama bir yerden sonra yetemiyordu. Bu sene babamla tekrar konuşmaya başladım dedemin ölümü vesilesiyle. Onunla tek konuşma sebebim açık olayım parasını kullanmak. Bazen kendimle çelişirken buluyorum kendimi. Bir yanım babamın aslında o kadar kötü olmadığını, benim duygusal davranıp olayı abarttığımı söylüyor. Diğer yanım ise tam olması gerektiği gibi davrandığımı... Hangisi doğru bilmiyorum. İçimdeki sevgi açlığı çeken 11 yaşındaki halimin eksikliklerini tek başıma karşılamaya çalışıyorum çünkü artık kabullendim. Yıllarca sorunu babama anlatmaya çalıştım. Sevgisizliğinin beni bu hale getirdiğin. Ancak o hiç anlamadı. Aslında bu sene fark ettim ki anlamadı değil anlamak istemedi. Sorunun kendi sevgisizliği değil; benim şımarıklığı, ergenliğim olduğunu düşünmek kolayına geliyordu.

Bir konuda bir kere düşünmeye başladıysan hissetmeye de başlamışsındır.

ailem keşke sadece salt kötü olsalardı. bana bu işkenceyi çektirmeselerdi, bazen bana o kadar şefkatli davranıyorlar ki hep en çok üzülmeme nefret dolmama sinir krizi geçirip intihara kalkışmama bile sebebiyet veren aileme yine bu olayların sonunda onlara dönüp bana sarılmalarını, saçlarımı okşamalarını yanımda olmalarını bekliyorum. o kadar korkunç ki yine onlara muhtaç kalıyormuşum gibi geliyor. bende inanılmaz psikolojik bir rahatsızlık bırakıyorlar gibi geliyor bana. ne zaman kurtulurum bilmiyorum.

Ilk videoyu bir solukta izledim . Simdide buna basladım . Ben dışsallardanım galiba . Yurt dışına kaçarak tepki verdim . Şimdide kendimi iyilestirmek için her yolu deniyorum . Dehşet tramvalar bırakmışlar. Her seyi yeni ögrenmeye başlayan bir bebek gibiyim adeta . Cok tesekkurler videoların için 🙏🏻🙏🏻 . Ayrıca zor bir ailede büyümek kitabınıda öneririm . Ellerine sağlık tekrardan . Umarım iyilesecegiz hepimiz 🙏🏻🙏🏻🌸😊